Nu de dagen weer kort en koud zijn een terugblik op de afgelopen zomer.                                   

Toen we de Dyane aan het inpakken waren, konden we veel meer kwijt dan we konden herinneren van vroeger. Er zijn zoveel plaatsen, waar je spullen kwijt kan, zoals onder de achterbank en voorstoelen en natuurlijk konden we de achterbank zelf ook helemaal vol zetten, omdat we met z’n tweeën reisden. Ook hadden we de achterbank er uit kunnen halen voor meer ruimte, maar dat hebben we niet gedaan omdat je bagage dan wat onoverzichtelijk wordt. 

De eerste dag zou tot Parijs gaan en hoofdzakelijk via de snelweg. De maximumsnelheid van deze 33 pk zwakke motor was 110 km/per uur, zodat het toch redelijk snel ging. Ten noorden van Parijs gingen we bij Senlis de kastelen van Chantilly bekijken. Het was zondag en héél veel Fransen doen dat dan ook! Daarna door Parijs, waar het vaak millimeterwerk was om overal tussen te voegen. Je hebt nou eenmaal tijd nodig om vaart te maken en dan hup er tussen gooien was de enige remedie om in te voegen. Gelukkig ging het zonder schade en uiteindelijk kwamen we uit bij de Porte de I’Italie, het begin van de N7, weliswaar nog niet erg rustig, maar dat zou vast nog komen. Enkele tientallen kilometers verder stopten we voor de eerste overnachting in een motel, vanwege de regen. Normaal rijdt de Dyane alleen bij zonnig weer, maar deze vakantie zou de helft van de dagen regenachtig worden. De volgende morgen vol goede moed de N7 verder gereden. 

Ten zuiden van Montargis liggen een stuk van de N7 af de beroemde 7 sluizen uit de 17^e eeuw in Rogny-les-sept-écluses, heel leuk om te bezoeken. Ook een heel gek project van de Fransen is te zien in Treigny. Ook lastig te vinden, maar we reden dan ook zonder tom-tom, omdat de Dyane geen sigarettenaansteker heeft. In Treigny wordt een middeleeuwse burcht gebouwd zoals ze dat deden in de middeleeuwen. Daar gaan ze dan ook 25 jaar over doen en ze zijn in 1997 begonnen. Volgens ons wordt het betaald door de bezoekers, want er waren honderden belangstellenden en de toegangsprijs was fors. Wij vonden de sfeer wat verziekt door de commercie. Even ten zuiden daarvan konden we eindelijk voor het eerst wijn proeven in Pouilly-sur Loire en konden de eerste flesjes in de Dyane geborgen worden. 

De N7 is niet overal meer de weg zoals die er vroeger uitzag met aan beide zijden plataanbomen, maar is toch regelmatig als zodanig herkenbaar inclusief oude muurreclames op de huizen er langs. De weg is veel rustiger geworden dan vroeger en er rijdt ook maar weinig vrachtverkeer over, dus heerlijk deinend in onze Dyane vervolgen we de N7 via Nevers en Moulins, beide aan de Loire en met een mooi centrum, die zich allebei prima lenen voor een kleine stadswandeling. Aan de Loire staan uiteraard de nodige kastelen, maar op den duur wordt je een beetje kastelenmoe. 

Na vijf dagen toeren en rondkijken werd het tijd om met lekker weer eens wat langer te kamperen. Wij vonden ten zuiden van Valence een heerlijke camping in Les Ollières aan het riviertje l’Eyrieux in de Ardèche.  We maakten nog een dagtocht naar Grignan en Valréas, waar we heerlijke wijn en nougat kochten. Na een aantal dagen besloten we weer terug te rijden via andere N-wegen. Via Macon belanden we op een camping in Beaune, waar een blik onder de motorkap ons leert dat er een moertje van de dynamo is verdwenen, de oorzaak van het flikkerend oplichten van het laadstroomlampje. Een passend moertje bleek niet in de voorraad te zitten. De volgende dag na zo’n 100 km zagen we een Citroën garage langs de kant van de weg en die hadden vast wel zo’n moertje. Helaas bleek het draadeinde waar de moer op gedraaid moest worden voor 90% verdwenen door de vonken. Kon niet gerepareerd worden volgens de monteurs en een nieuwe dynamo kon pas de volgende dag bezorgd worden. Toch was het een garage waar ze werkten met oude auto’s, we zagen in de werkplaats een SM, een DS en twee eenden. We drongen aan op een noodreparatie, die morrend gedaan werd: vijf ringetjes over de zwakke plek en daarop een moertje. Kosten € 30,-, niet erg Citroënvriendelijk! Onze ervaring met Citroëngarages in Frankrijk zijn overigens meestal heel anders: goede reparaties tegen aanmerkelijk lagere prijzen dan in Nederland. Maar we hebben Nederland er wel mee gehaald. Het lastigste stukje bleek België met zijn lange stijgende snelwegen ten zuiden van Luik. De Dyane houdt daar niet van en gaat dan niet harder dan 60 à 70 km/per uur. Zelfs vrachtwagens halen je dan in, want die zijn een stuk sterker geworden dan 40 jaar geleden! Dat de Dyane niet meer naar boven wilde was overigens niet zo verwonderlijk. In veel plaatsen hadden we flessen wijn gekocht, en vooral in de Villages van de Beaujolais. In Saint Amour kochten we bij de wijnboer na er geproefd te hebben (zie foto), fantastische wijn, die in Nederland vast veel duurder is. De Dyane lag daardoor behoorlijk zwaar. Het voordeel is dat de Dyane nu zij weer leeg is wel vlotter is geworden en dat je minder hoeft te schakelen. We hebben deze vakantie in totaal 2771 km  gereden in 12 dagen. Het benzineverbruik op de routes nationale en snelwegen was gemiddeld met een zwaar beladen auto 1 op 18.5 en dat met de techniek van 40 jaar geleden. Eigenlijk is deze auto weer erg van deze tijd: licht, praktisch, ruim en zuinig……….. De keerzijde is wel dat op stijgende wegen en snelwegen er te weinig vermogen is om met het huidige verkeer mee te kunnen komen.

Sam en Margriet Schillemans – Zwijndrecht, 10.11.2009